Λίγο καιρό μετά την ανάληψη της εξουσίας, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Εχουντ Ολμερτ, και η κυβέρνησή του δείχνουν να έχουν χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων και να σύρονται σε σπασμωδικές αντιδράσεις, που υπονομεύουν την ίδια την πολιτική τους, ενισχύοντας μόνο τη θέση των πολιτικών τους αντιπάλων της ισραηλινής Δεξιάς.
Μια επίθεση στα όρια της Λωρίδας της Γάζας και η σύλληψη ενός ισραηλινού στρατιώτη, κάτι που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί σχεδόν σαν υπόθεση ρουτίνας, χρησιμοποιήθηκε από τους σκληροπυρηνικούς της ισραηλινής πολιτικής σκηνής αλλά και των ενόπλων δυνάμεων για να παγιδεύσουν τον Ολμερτ σε μια στρατιωτική περιπέτεια, που ήταν βέβαιο ότι θα πυροδοτούσε νέο φαύλο κύκλο βίας. Απ' αυτόν δεν μπορούν να βγουν αλώβητες οι φιλοδοξίες του για μονομερή αποχώρηση από τη Δυτική Οχθη, που, όσο και αν για τους Παλαιστινίους αποτελεί απαράδεκτη επαναχάραξη των συνόρων σε βάρος τους, είναι αδύνατον να χωνευτεί από πολλούς Ισραηλινούς.Εκμεταλλευόμενη την ανισορροπία που δημιούργησε στην ισραηλινή πολιτική η σπασμωδική αντίδραση στη Λωρίδα της Γάζας, η Χεζμπολά κατάφερε να σύρει το Ισραήλ βαθύτερα στον φαύλο κύκλο, παρασύροντάς το σε μια πολύ μεγαλύτερη περιπέτεια και αναγκάζοντάς το να εμπλακεί στον νότιο Λίβανο, εκεί απ' όπου πριν από έξι χρόνια κατάφερε να απεμπλακεί με μεγάλη δυσκολία, μη αντέχοντας το συνεχές κόστος. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, το αν για την επιτυχή εκμετάλλευση της ευκαιρίας παγίδευσης του Ισραήλ μπορεί να έχει παίξει κάποιο έμμεσο ρόλο η Συρία ή το Ιράν, όπως ισχυρίζονται το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, ακούγεται περισσότερο σαν προσπάθεια απόσεισης των ευθυνών της ισραηλινής πολιτικής αλλά και στρατιωτικής ηγεσίας για τον εγκλωβισμό της χωρίς περιθώρια ελιγμών και για την προφανή έλλειψη πολιτικής πρόβλεψης και προετοιμασίας για κάτι τέτοιο.
14/07/2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου