«Φράχτης ασφαλείας και όχι πολιτικός»

Αντισημιτικά φαινόμενα, αλλά λιγότερα απ' ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, διαπιστώνει στην Ελλάδα ο πρεσβευτής του Ισραήλ, Ραμ Αβιράμ, που δηλώνει ικανοποιημένος από τα μέτρα που έχει πάρει τον τελευταίο χρόνο η ελληνική κυβέρνηση.
Μιλά ακόμα για το τείχος διαχωρισμού των Παλαιστινίων, αναγνωρίζοντας ότι έχουν δημιουργηθεί προβλήματα για ορισμένες παλαιστινιακές κοινότητες και ισχυριζόμενος ότι γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης του θέματος, όπου είναι δυνατόν.- Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Αριέλ Σαρόν, χαρακτήρισε προχθές το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης «Διεθνές Τσίρκο της Χάγης». Δεν πρόκειται περί ευθείας προσβολής του δικαστηρίου και του ΟΗΕ;«Δεν θα αναφερθώ στα όσα είπε ο πρωθυπουργός. Θέλω όμως να μοιραστώ μαζί σας το αίσθημα του μέσου Ισραηλινού. Αισθάνεται απογοητευμένος και απομονωμένος, για να μην πούμε προσβεβλημένος. Αισθάνεται ότι είναι εκτεθειμένος σε τρομοκρατικές επιθέσεις, σε τυχαίους φόνους. Αισθάνεται ότι πρέπει να το σκεφτεί καλά πριν μπει σε ένα λεωφορείο. Και όταν προσπαθεί να αμυνθεί, ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει. Αυτή τη φορά προτείναμε μια μη βίαιη, προσωρινή μέθοδο καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Και εμείς, τα θύματα, βρισκόμαστε στο δικαστήριο κατηγορούμενοι. Δεν ξέρω αν είδατε, στη Χάγη πήγαμε ένα κατεστραμμένο λεωφορείο, από αυτά που καταστράφηκαν από επιθέσεις αυτοκτονίας, και είχαμε τις φωτογραφίες 927 θυμάτων. Τι λοιπόν θέλει η διεθνής κοινότητα; Να στεκόμαστε σαν στόχοι στο Λούνα Παρκ, για να μας σκοτώνουν;».«Είναι φράκτης ασφαλείας»- Αν υποθέσουμε ότι το τείχος είναι όντως απαραίτητο για λόγους ασφαλείας, γιατί δεν ακολουθεί την Πράσινη Γραμμή του '67;«Να πω κατ' αρχάς ότι τώρα συνειδητοποιούμε περισσότερο απ' όσο συνειδητοποιούσαμε όταν άρχισε να χτίζεται ο φράχτης ότι δημιουργεί δυσκολίες για ένα μικρό τμήμα των παλαιστινιακών κοινοτήτων. Και αυτή τη στιγμή κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μειώσουμε, όσο είναι δυνατόν, οποιαδήποτε δυσχέρεια προκαλεί ο φράχτης στις παλαιστινιακές κοινότητες. Ομως πρέπει να θυμόμαστε ότι, αν πρόκειται για δίλημμα ανάμεσα στην ποιότητα ζωής και στην ίδια τη ζωή, προτεραιότητα έχει η ίδια η ζωή. Το έχουμε πει άπειρες φορές: Δεν πρόκειται για πολιτικό φράχτη. Είναι φράχτης ασφαλείας.Πρόκειται για μια προσωρινή μέθοδο. Και την περασμένη εβδομάδα είδατε πόσο προσωρινή είναι, με την αφαίρεση τμήματος του φράχτη. Προσπαθώ να καταλάβω την προπαγάνδα που λέει ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα στον Κόσμο. Εγώ πιστεύω ότι το μεγαλύτερο έγκλημα είναι να στέλνεις ένα αγόρι 17 χρόνων με μια βόμβα μέσα σε ένα λεωφορείο και να σκοτώνεις δεκάδες ανθρώπους. Τι είδους έγκλημα πολέμου είναι το να προσπαθείς να αμυνθείς;».«Απογοήτευση ο Αραφάτ»- Πώς μπορεί να αναζητηθούν άλλες επιλογές, όταν το Ισραήλ αρνείται να συνομιλήσει με τον Γιάσερ Αραφάτ και χθες ο Αριέλ Σαρόν δήλωσε ότι ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός, Αχμέντ Κρέα, ηγείται μιας κυβέρνησης απατεώνων και δολοφόνων και είναι αδύνατον να υπάρξει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση μαζί τους. Με ποιον θέλει να συνομιλήσει το Ισραήλ;«Θα αναφερθώ στον Αραφάτ. Ο Αραφάτ αποτελεί απογοήτευση, όχι μόνο για τους Ισραηλινούς. Οπως κανείς δεν μπορεί να του αμφισβητήσει τη συμφωνία του Οσλο, έτσι και κανείς δεν μπορεί να του αμφισβητήσει την ανανέωση της τρομοκρατίας, το 2000. Και από τότε δεν κάνει τίποτα για να το αλλάξει, αντιθέτως, καλλιεργεί στην παλαιστινιακή κοινωνία τη λογική ότι πρόκειται για νόμιμο εργαλείο. Ο Αραφάτ είχε πολλές ευκαιρίες. Ημουν παρών σε πολλές περιπτώσεις στις οποίες του δόθηκε η ευκαιρία να βρεθεί ένας τρόπος να προχωρήσουμε στον τομέα της ειρήνης. Και μην ξεχνάτε ότι αυτό ήταν μετά το Καμπ Ντέιβιντ, όπου προσφέραμε στους Παλαιστίνιους, ίσως όχι το 100% όσων ήθελαν, αλλά το 97% και είπαμε ότι συζητάμε για το άλλο 3%. Αντί για συζήτηση, ήρθε ένα κύμα τρομοκρατίας.Θέλουμε όμως να συνομιλήσουμε με κάποιον που να μπορούμε να του έχουμε κάποια εμπιστοσύνη. Ομως ο Αραφάτ δεν αφήνει κανέναν να επικρατήσει πέρα από τον ίδιο. Αυτός ήταν η αιτία για την παραίτηση του Αμπού Μάζεν. Δεν είναι κάτι που δημιούργησαν οι Ισραηλινοί.Σε ό,τι αφορά τον Αμπού Αλά (Αχμέντ Κρέα) βλέπουμε, γι' άλλη μια φορά, μια κατάσταση στην οποία ο Αμπού Αλά ονομάζεται πρωθυπουργός, αλλά ο Γιάσερ Αραφάτ είναι αυτός που κάνει κουμάντο. Οσο αυτό συνεχίζεται και όσο ο Αραφάτ δεν κάνει κάτι για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, δεν έχει νόημα να συνομιλείς μαζί του».- Ποια είναι λοιπόν η απάντηση; Μήπως η μονομερής αποχώρηση και ο μονομερής προσδιορισμός των συνόρων, όπως φαίνεται να προωθεί η κυβέρνηση Σαρόν;«Δοκιμάζουμε τα πάντα. Από την εποχή του Οσλο έχουμε αλλάξει πέντε πρωθυπουργούς. Ο καθένας έφερε μια νέα ιδέα σχετικά με το τι πρέπει να γίνει. Από την παλαιστινιακή πλευρά, η Αραφάτ εξακολουθεί να είναι αυτός που ελέγχει τα πράγματα. Ετσι, οδηγηθήκαμε στο να πάρουμε διάφορα μέτρα για την εξασφάλιση της ασφάλειας των Ισραηλινών πολιτών. Ο πρωθυπουργός πρότεινε ένα σχέδιο που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη μετακίνηση των ισραηλινών οικισμών από τη Γάζα. Και πιστεύω ότι με την πρόταση αυτή ο πρωθυπουργός κινήθηκε σε μια νέα ιδέα που θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να οδηγήσει σε διέξοδο από το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα».- Είναι τελείως διαφορετικό να μιλά κανείς για τη Γάζα και άλλο να μιλά για τη Δυτική Οχθη.«Γιατί;».- Κατ' αρχάς τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα, όπως στην περίπτωση των ισραηλινών οικισμών, από απόψεως πληθυσμού, αριθμού και διασποράς.«Ας αρχίσουμε με αυτό που είναι απλούστερο και μπορεί να γίνει και αν αυτό φέρει περισσότερη ηρεμία, λιγότερη βία και μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής τόσο των Ισραηλινών όσο και των Παλαιστινίων. Αν αυτό μπορεί να γίνει στη Γάζα, ας ξεκινήσουμε από εκεί».Αντισημιτικά φαινόμενα- Τον τελευταίο καιρό το Ισραήλ μιλά όλο και περισσότερο για αναβίωση του αντισημιτισμού. Πολλοί, από την άλλη πλευρά, εκτιμούν ότι αυτό είναι ένας τρόπος να προπηλακισθούν όσοι εκφράζουν την αντίθεσή τους στην πολιτική που εφαρμόζει το Ισραήλ στο Μεσανατολικό. Ποια είναι η γνώμη σας και πώς βλέπετε το θέμα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα;«Κατ' αρχάς πιστεύω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν φαινόμενα που μπορούν να χαρακτηριστούν αντισημιτικά. Πιστεύω ότι είναι λίγα και όχι σαν αυτά που μπορεί κανείς να βρει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ομως δεν νομίζω ότι πρέπει να τα αγνοούμε. Και πιστεύω ότι τον τελευταίο χρόνο, η ελληνική κυβέρνηση πήρε μερικά μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Το πρώτο ήταν ένας νόμος που περιγράφει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να λέγεται σε ό,τι αφορά τον αντισημιτισμό. Το άλλο είναι ένας ειδικός νόμος που ορίζει ως ημέρα ανάμνησης του Ολοκαυτώματος των Ελλήνων Εβραίων, τις 27 Ιανουαρίου. Το τρίτο είναι η πρόταση να υπάρξει μια ομάδα εργασίας από Ελληνες Εβραίους και Εβραίους από όλο τον κόσμο που θα εξετάσει με διαφόρους τρόπους πώς να αντιμετωπιστεί το θέμα μέσω της εκπαίδευσης. Θεωρώ ότι είναι σημαντικά βήματα και θα πρέπει να έχουν συνέχεια.Σε ό,τι αφορά την άλλη παρατήρησή σας, συχνά γίνεται το αντίθετο από αυτό που λέτε, δηλαδή κάποιοι χρησιμοποιούν την κριτική της ισραηλινής πολιτικής, προκειμένου να βρουν έναν τρόπο έκφρασης των αισθημάτων τους απέναντι στους Εβραίους...».