Ακόμη και στην εξαιρετικά απίθανη περίπτωση που οι βρετανικοί ισχυρισμοί δεν είναι προκλητικά προσχηματικοί για να καλύψουν μια σκοπίμως προβοκατόρικη ενέργεια, η βρετανο-αμερικανική αποχώρηση από τις φυλακές της Ιεριχούς, που άνοιξε την πόρτα διάπλατα στην ισραηλινή επιδρομή, φορτώνει τις δύο χώρες με όνειδος αντίστοιχο εκείνου που σήκωσαν οι ολλανδικές δυνάμεις που εγκατέλειψαν την «ασφαλή ζώνη» της Σρεμπρένιτσα, την προστασία της οποίας είχαν αναλάβει να εγγυώνται.
Είναι αλήθεια ότι οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί της Ιεριχούς δεν προστάτευαν χιλιάδες άμαχους και γυναικόπαιδα, αλλά κρατούμενους. Οι χώρες τους, όμως, είχαν αναλάβει διπλό εγγυητικό ρόλο, ο οποίος και είχε επιτρέψει τη διέξοδο από ένα εξαιρετικά επικίνδυνο αδιέξοδο. Η παρουσία τους παρείχε εγγυήσεις τόσο στους Ισραηλινούς όσο και στους Παλαιστινίους. Στους πρώτους εγγυόταν ότι οι κατηγορούμενοι για τον φόνο του Ισραηλινού υπουργού Τουρισμού θα έμεναν όντως στις παλαιστινιακές φυλακές και δεν θα έφευγαν από την πίσω πόρτα. Στους δεύτερους εγγυόταν ότι η παλαιστινιακή κυριαρχία -όσο μπορεί να μιλά κανείς για κάθε τέτοιο- θα παρέμενε σεβαστή και ότι οι κρατούμενοι δεν θα εκτελούνταν ή δεν θα απάγονταν από το Ισραήλ.Δείχνοντας την αξία που έχουν οι «εγγυήσεις» τους -κάτι που βεβαίως πλήττει περαιτέρω την όποια εναπομείνασα σχετική αξιοπιστία τους- ΗΠΑ και Βρετανία αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη θέση τους ισχυριζόμενοι ότι δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες ασφαλείας και ότι δεν γνώριζαν ότι οι Ισραηλινοί θα επέδραμαν, αν και τους είχαν ενημερώσει ότι θα φύγουν.Φυσικά, οι δύο χώρες δεν αποδέχθηκαν το απολύτως αναμενόμενο πλήγμα στην αξιοπιστία τους και στις όποιες προσπάθειες βελτίωσης της εικόνας τους στον αραβικό - μουσουλμανικό κόσμο για απλούς τεχνικούς λόγους, όπως ισχυρίζονται. Ούτε το έκαναν, απλώς και μόνο για να διευκολύνουν τον προσωρινό πρωθυπουργό του Ισραήλ, Εχούντ Ολμερτ, να μαζέψει περισσότερους πόντους εν όψει των εκλογών στη χώρα του.Το Λονδίνο θα επεδείκνυε κακοήθη αφέλεια, μεγαλύτερη και από αυτή του Λευκού Οίκου, αν δεν ανέμενε ότι η αποχώρηση θα προκαλούσε εντονότατες παλαιστινιακές αντιδράσεις εναντίον Ευρωπαίων στα παλαιστινιακά εδάφη ή εναντίον αμερικανικών και βρετανικών στόχων. Αντιδράσεις, που θα μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν ως πρόσχημα ή θα διαμορφώσουν κλίμα που θα επιτρέψει τη σκλήρυνση της στάσης απέναντι στη Χαμάς και τους Παλαιστινίους ή που θα οξύνουν τις αντιθέσεις μεταξύ μετριοπαθών και σκληροπυρηνικών Παλαιστινίων.
15/03/2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου