«Σουκ» στη Βηρυτό

Την ώρα που στην Αθήνα ολοκληρώνονταν οι διαπραγματεύσεις για την είσοδο της Deutche Telekom στον ΟΤΕ, «διαπραγματεύσεις» για τις τηλεπικοινωνίες διεξάγονταν με πολύ πιο εκρηκτικό τρόπο στον Λίβανο εν μέσω σκηνών που θυμίζουν τον εμφύλιο πόλεμο που γκρέμισε τη χώρα. Η απειλή της κυβέρνησης να καταστρέψει το ιδιωτικό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο της σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ, της ισχυρότερης πολιτικής -και στρατιωτικής- δύναμης στη χώρα, έφερε πάλι τους ενόπλους, τα οδοφράγματα και τις φωτιές στις γωνιές των δρόμων. Η Χεζμπολάχ μιλά για «κήρυξη πολέμου» και στηρίζει την αντίδρασή της με απειλητικές κινήσεις. Οι δρόμοι της Βηρυτού έχουν γίνει για άλλη μία φορά «τραπέζι διαπραγματεύσεων».

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι δεν μπορεί να καταστρέψει το τηλεπικοινωνιακό δίκτυο στο οποίο βασίζεται η πολιτική και στρατιωτική οργάνωση της Χεζμπολάχ. Γνωρίζει ακόμα ότι η σιιτική οργάνωση δεν επιθυμεί (και το λέει) να ανατρέψει βιαίως την κυβέρνηση στη φάση αυτή. Καθώς πιέζεται από τους Δυτικούς και φιλοδυτικούς υποστηρικτές της να περιορίσει ένα βασικό στοιχείο της σιιτικής ισχύος που τόσο έχει ενοχλήσει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, δείχνει ότι κινείται ξέροντας ότι η άλλη πλευρά είναι υποχρεωμένη να δείξει ότι αντιδρά. Ξεφορτώνεται έτσι τις δυτικές πιέσεις ρίχνοντάς τες στην πλευρά που, ούτως ή άλλως, είναι συνηθισμένη να τις απορροφά, σε ένα «ανατολίτικο παζάρι» πολύ λιγότερο ευθύγραμμο του δυτικού.

Οπως όμως συμβαίνει καμιά φορά στο «σουκ», η χορογραφία του παζαριού μπορεί να εκτροχιαστεί, ιδίως όταν εμπλέκονται εξωτερικοί παράγοντες. Και η εσωτερική διαπραγμάτευση του Λιβάνου δεν μπορεί να μην επηρεαστεί από το περιφερειακό παζάρι ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Συρία που δείχνει να φουντώνει. Διότι οποιαδήποτε συμφωνία ανάμεσα στη Δαμασκό και το Τελ Αβίβ που θα περιλαμβάνει τα υψίπεδα του Γκολάν, δεν μπορεί να μην προϋποθέτει αλλαγή ισορροπιών στο Νότιο Λίβανο, το φέουδο της Χεζμπολάχ. Ομως στη Μέση Ανατολή οι αλλαγές είναι συνήθως αιματηρές.