Θα με κολλήσεις...

Η επιστήμη κάνει θαύματα. Αφού διαπίστωσε ότι η αυτοκτονία μπορεί να είναι «κολλητική» όπως και η παχυσαρκία, ετοιμάζεται να αποφανθεί αν το ίδιο ισχύει και γι' άλλα πράγματα, όπως οι πολιτικές και οι ευρύτερες πεποιθήσεις.

Ξεκινά από μια «εξωφρενική» υπόθεση εργασίας: ότι αν κάποιος έχει στην οικογένειά του, στο στενό φιλικό του περιβάλλον ή στον ευρύτερο περίγυρο άτομα κάποιων πολιτικών πεποιθήσεων, έχει περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξει και ο ίδιος τις ίδιες πεποιθήσεις. Τουλάχιστον η... διεστραμμένη επιστημονική φαντασία δεν φθάνει, επί του παρόντος, στο σημείο να υποθέσει ότι κάποιοι καθορίζουν τις πολιτικές επιλογές τους «επειδή εμείς στην οικογένειά μας πάντα με αυτούς είμαστε».

Ισως στο μακρινό μέλλον η πρόοδος της επιστήμης οδηγήσει και σε πιο αλλόκοτες διαπιστώσεις: ότι όσοι βρίσκονται σε φτωχό, εργατικό, άνεργο και στερημένο περίγυρο τείνουν να έχουν παρόμοια πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά, συχνά διαφορετική από εκείνους που «κολλάνε» άλλη συμπεριφορά από έναν πλούσιο, προνομιούχο, ασφαλή περίγυρο. Ακόμα και ότι όσοι γεννιούνται και μεγαλώνουν σε έναν συγκεκριμένο θρησκευτικό περιβάλλον έχουν περισσότερες πιθανότητες να ασπαστούν τη συγκεκριμένη θρησκεία και όχι κάποια άλλη.

Ομως, το πιθανότερο είναι ότι στόχος δεν είναι η απλή διαπίστωση αλλά η ποσοτική ανάλυση, η μετατροπή των διαπιστώσεων σε αριθμούς και η αριθμητική έκφραση των επιμέρους επιρροών. Επόμενο βήμα, η διαμόρφωση μοντέλων πρόβλεψης της ατομικής συμπεριφοράς με «μαθηματική ακρίβεια». Η εποχή του στοργικού χωροφύλακα που σε φώναζε κάποτε στο τμήμα «για υπόθεσή σου» έχοντας πάνω στο γραφείο, δίπλα στο κλομπ, τον φάκελο του πατέρα σου, και κάποιο χαφιεδόχαρτο για τις -κακές- παρέες σου έχει όντως περάσει. Για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ήδη είσαι -και θα είσαι ακόμα περισσότερο στο επιστημονικότερο μέλλον- απλώς ένα νούμερο και ως τέτοιο θα προβλέπεσαι και θα αντιμετωπίζεσαι.