Μια «τελετή ενηλικίωσης»

Η δυτική ευθύγραμμη λογική θα μιλούσε για αποτυχία. Η ολυμπιακή λαμπαδηδρομία είναι βέβαιο ότι δεν ταιριάζει στην περιγραφή «Περίπλους της Αρμονίας» που της έδωσαν οι Κινέζοι. Ούτε καν οι, κατά τον πρόεδρο της βρετανικής Ολυμπιακής Επιτροπής, «τραμπούκοι» με τα μπλε, που έστειλε η Κίνα να προστατεύσουν τη Φλόγα, κατάφεραν να επιβάλουν την αρμονία με μεθόδους κινεζικών ειδικών δυνάμεων.

Ομως είναι λάθος να δίνει κανείς ιδιαίτερη προσοχή στις ολάνθιστες και ελαφρώς γλυκερές στα δυτικά αυτιά κινεζικές φράσεις χωρίς να ανασκάπτει πολλά επίπεδα πιο κάτω, αναζητώντας τα παραδοσιακά κινεζικά σκληρά παιχνίδια εξουσίας, ανέκαθεν λιγότερο ευθύγραμμα ακόμα και από τα κινεζικά ιδεογράμματα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008 δεν είναι απλώς μια «τελετή ενηλικίωσης» για την Κίνα, ένας χορός «ντεμπιτάντ» για την είσοδό της στην καλή κοινωνία των ενηλίκων. Σημαντικότερη ίσως είναι η εσωτερική διάσταση, αυτή που αφορά την άνοδο, την πτώση και την επικράτηση ομάδων, τάσεων και προσώπων στη δυσανάγνωστη κινεζική πολιτική σκηνή και στα αχαρτογράφητα δαιδαλώδη μονοπάτια του Κομμουνιστικού Κόμματος. Οι επίδοξοι κυρίαρχοι του παιχνιδιού δεν ποντάρουν έτσι μόνο στην επιτυχία, αλλά και στην αποτυχία. Αν, για παράδειγμα, αποδειχθεί αποτυχημένη η αποστολή των προστατών «ρομπότ» της Ολυμπιακής Φλόγας, κάποια ομάδα κερδίζει από την αποτυχία μιας αντίπαλης ιδέας, αν οι επιλογές ανοίγματος και φιλελευθεροποίησης αποτύχουν, κερδίζουν οι συντηρητικοί, αυτοί που θέλουν βραδύτερες αλλαγές.

Το 2008 είναι ό,τι πρέπει για να χτίσει κάποιος την πορεία του ώς το συνέδριο του κόμματος το 2012, όταν θα αλλάξει η ηγεσία. Και επί του παρόντος, δύο ονόματα έχουν πάρει θέση στην εκκίνηση: οι γραμματείς του κόμματος στη Σανγκάη, Ζι Τζινπίνγκ και στην επαρχία Λιαονίνγκ, Λι Κεκιάνγκ. Η εξέλιξη των Ολυμπιακών Αγώνων θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό αν ένας από τους δύο θα πάρει το προβάδισμα, ίσως και το κατά πόσον θα παραμείνουν στον αγώνα.