Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

«Επιστροφή» Τσένι

Είναι σίγουρα μια συμβολική κίνηση σε μια στιγμή που, ούτως ή άλλως, οι δυνατότητες αντίδρασης στις πρόσφατες ρωσικές ενέργειες δύσκολα ξεπερνούν το επίπεδο του απλού συμβολισμού. Ομως η απόφαση να σταλεί ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Ντικ Τσένι, στη Γεωργία, την Ουκρανία, το Αζερμπαϊτζάν και την Ιταλία (γιατί;) μέσα στις επόμενες μέρες μπορεί να έχει πρακτικές επιπτώσεις, πολύ πέραν μιας απλής συμβολικής έκφρασης υποστήριξης προς τις χώρες που αρχίζουν να αισθάνονται πλησιέστερα στον σβέρκο τους τη ρωσική ανάσα τη στιγμή που η πίστη τους στην αμερικανική προστασία δοκιμάζεται.

Ομως ο Τσένι δεν είναι ένας οποιοσδήποτε αντιπρόεδρος. Το γεγονός ότι κατά το τελευταίο διάστημα έχει εξαφανιστεί στο παρασκήνιο οφείλεται ακριβώς σ' αυτό. Η κυριαρχία του στη διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής μετά την 11η Σεπτεμβρίου και στη συμμαχία του με τους νεοφιλελεύθερους ευθύνεται για τα περισσότερα εκτρωματικά αποτελέσματα που οδήγησαν ακόμα και την κυβέρνηση Μπους σε μια σιωπηρή προσπάθεια να περισωθεί ό,τι απομένει. Ο Τσένι και οι νεοσυντηρητικοί μπήκαν στο ψυγείο και για ακόμα έναν λόγο. Για να μη μειώσουν ακόμα περισσότερο τις πιθανότητες παραμονής των Ρεπουμπλικανών στην εξουσία, στο πρόσωπο του Τζον ΜακΚέιν.

Δεν είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση Μπους το καλοσκέφτηκε όταν αποφάσισε να «αμολήσει» τον αντιπρόεδρο μέσα στον Σεπτέμβριο. Οπως επισημαίνουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», «το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται σήμερα ο κόσμος είναι αυτός (ο Τσένι) να προκαλέσει περισσότερη δυσφορία και άγχη» και να δώσει στους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ την ευκαιρία ή τη δικαιολογία να αποφύγουν την αντιπαράθεση με τη Μόσχα. Σε αυτή την περίπτωση ίσως η Ουάσιγκτον το ξανασκεφτεί.

Ενδέχεται όμως να θέλει να στείλει το αντίστροφο μήνυμα με παραλήπτη τη Μόσχα και τους Ευρωπαίους συμμάχους: ότι αν δεν γίνουν πιο δεκτικοί στις αμερικανικές θέσεις, υπάρχει κίνδυνος να σηκώσουν πάλι κεφάλι στην Ουάσιγκτον οι ανεξέλεγκτοι ιδεολόγοι που θα διοχετεύσουν την πικρία από τον πρόσφατο παραγκωνισμό τους σε ένα εκδικητικό αμόκ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: