Δίπολο ΗΠΑ - Κίνας

Είναι και αυτός ένας τρόπος να επιδείξεις επιτυχίες. Αρχικά κάνεις ό,τι μπορείς για να δημιουργήσεις ένα πρόβλημα, το χειρίζεσαι έτσι ώστε να γιγαντωθεί. Στη συνέχεια, και αφού έχει μισοξεχαστεί το σημείο εκκίνησης, αλλάζεις πολιτική και κάποια στιγμή η κατάσταση βελτιώνεται. Αν και τα πράγματα παραμένουν χειρότερα απ' ό,τι τα παρέλαβες, η σχετική βελτίωση ίσως σου επιτρέψει ακόμh και να θριαμβολογήσεις.

Η σημαντική αποκλιμάκωση της έντασης σχετικά με τα πυρηνικά της Βόρειας Κορέας είναι μια εντυπωσιακή εξέλιξη, κυρίως επειδή h ίδια η ένταση δημιουργήθηκε από τον Τζορτζ Μπους όταν, λίγο μετά την έναρξη της πρώτης προεδρικής του θητείας, αναίρεσε και διέλυσε σαν ταύρος σε υαλοπωλείο τη σχετικά ομαλή διαδικασία που του είχε κληροδοτήσει ο προκάτοχός του, Μπιλ Κλίντον. Με αυτή την έννοια, η υπόθεση της Βόρειας Κορέας είναι ένα «γκρίζο» κομμάτι στον απολογισμό του Μπους.

Ομως η διαδικασία που οδήγησε τα πράγματα ώς εδώ και, ελπίζεται, θα συμβάλλει στην περαιτέρω βελτίωση, έχει πολύ ευρύτερες επιπτώσεις. Στηρίζοντας την αναζήτηση λύσης σε εξαμερείς συνομιλίες, με τη συμμετοχή Βόρειας και Νότιας Κορέας, Κίνας, Ιαπωνίας, Ρωσίας και ΗΠΑ, δημιουργείται ένα φόρουμ περιφερειακής ασφαλείας, στο οποίο συνυπάρχουν επισήμως οι δύο βασικότεροι παίκτες, οι ΗΠΑ και η Κίνα, ο υπάρχων και ο αναδυόμενος. Μια επιτυχής έκβαση του θέματος της Βόρειας Κορέας είναι μοιραίο να ενισχύσει τον ρόλο αυτής της ομάδας στην περιοχή.

Αυτό που μπορεί να τον αποδυναμώσει είναι η απουσία δύο άλλων περιφερειακών παικτών, της Ινδίας και της Αυστραλίας. Προσθέτοντας άλλο ένα επίπεδο περιπλοκής, η θεσμοθετημένη επικοινωνία ΗΠΑ και Κίνας στο πλαίσιο των εξαμερών συνομιλιών λειτουργεί εν μέρει ως αντίβαρο στη θεαματική, αν και λιγότερο προβεβλημένη απ' όσο της αξίζει προσέγγιση των ΗΠΑ με την Ινδία, τη χώρα που ανταγωνίζεται την Κίνα στον περιφερειακό της ρόλο.