Μόνο το Ισραήλ μπορεί να σπάσει το φαύλο κύκλο

Οταν οι Ισραηλινοί ψηφοφόροι έφεραν στην εξουσία τον Αριέλ Σαρόν, το έκαναν απογοητευμένοι από τη σχετική αποτυχία, κατά την άποψή τους, της πολιτικής προσέγγισης με τους Παλαιστινίους να εξασφαλίσει την ειρήνη.Η Ιντιφάντα του Αλ Ακτσά κινητοποίησε τα αμυντικά ανακλαστικά που έφεραν το σκληροπυρηνικό απόστρατο στρατηγό στην πρωθυπουργία, μαζί με τη σκληρή πολιτική του. Η σκληρή πολιτική της νέας ισραηλινής κυβέρνησης, με αποκορύφωμα τις επισήμως εγκεκριμένες προληπτικές επιθέσεις δολοφονίας Παλαιστίνιων στελεχών, τροφοδότησε ακόμα περισσότερο τα ανακλαστικά των Παλαιστινίων οδηγώντας τους σε περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση και αποδυναμώνοντας τη θέση των μετριοπαθέστερων. Αυτό, με τη σειρά του, τροφοδότησε ακόμα περισσότερο τα ανακλαστικά των Ισραηλινών που σε ποσοστό 70% δήλωσαν προχθές ότι συμφωνούν με την τακτική των δολοφονικών επιθέσεων. Το ίδιο συμβαίνει και στην άλλη πλευρά, με χαρακτηριστικό σύμπτωμα τους χθεσινούς πανηγυρισμούς σε καταυλισμό Παλαιστίνιων προσφύγων στην Ιορδανία για το αιματηρό πλήγμα που δέχθηκε το Ισραήλ.Αυτός ο φαύλος κύκλος ανατροφοδότησης εξαρτημένων ανακλαστικών, δηλαδή ανατροφοδότησης της βίας, δεν είναι νομοτελειακός. Το Ισραήλ έχει ήδη αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να επιδείξει ευφυή αυτοσυγκράτηση, να απορροφήσει πλήγματα χωρίς να αντιδράσει με την προβλεπόμενη παρορμητικότητα, στερώντας καύσιμη ύλη από την φωτιά που ετοιμάζεται να ανάψει. Το έκανε με μεγάλη επιτυχία κατά τη διάρκεια του Πολέμου στον Κόλπο, όταν αρνήθηκε να απαντήσει στους πυραύλους που εκτόξευε το Ιράν εναντίον του, τορπιλίζοντας την προσπάθεια της Βαγδάτης να επεκτείνει τη σύγκρουση.Σήμερα οι φωνές της λογικής σκεπάζονται από εκείνες που ζητούν περισσότερο αίμα. Η ψυχολογία και των δύο πλευρών κάνει να ακούγονται λογικές οι ισραηλινές δηλώσεις για εκτελέσεις, βομβαρδισμούς, ακόμα και βασανιστήρια, όπως και αυτές σκληροπυρηνικών Παλαιστινίων για περισσότερες επιθέσεις.Τέτοιες φωνές όμως υπάρχουν, όπως αυτή του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών, Σιμόν Πέρες, που χθες, πριν από τη βομβιστική επίθεση, προειδοποίησε για τους κινδύνους έκρηξης «που θα αποβεί εις βάρος μας» αν συνεχισθεί ο 10μηνος αποκλεισμός των Παλαιστινίων, ή αυτή του ανώνυμου Ισραηλινού αξιωματούχου που κατήγγειλε ότι το Ισραήλ σκοπίμως υπονομεύει τις διαπραγματεύσεις απαιτώντας να προηγηθεί απόλυτη διακοπή κάθε βίαιης ενέργειας. Οπως παρατήρησε ο Σαρόν, σχολιάζοντας τις δηλώσεις αυτές, «αν πούμε ότι δεν μιλάμε υπό τα πυρά, αυτό σημαίνει ότι κάθε οπλοφόρος μπορεί να αποφασίσει ότι δεν θα υπάρξει διάλογος».Για τους δύο νεαρούς υπαλλήλους της πιτσαρίας που βγήκαν, περιέργως, αλώβητοι από τα συντρίμμια χθες, για τις οικογένειες των νεκρών και των τραυματιών, για τους γονείς που τρέμουν για τα παιδιά τους που έχουν πάει στη γειτονική καφετέρια, για τους πολίτες που τρομοκρατούνται όταν ακούσουν ένα λάστιχο αυτοκινήτου να σκάει, όλα αυτά ίσως είναι ψιλά γράμματα. Οπως οι εκκλήσεις της παλαιστινιακής αρχής να μη γίνονται επιθέσεις στο Ισραήλ προκαλούν πικρόχολα σχόλια από τους Παλαιστινίους που έχασαν μέλη της οικογένειάς τους στις συγκρούσεις με το στρατό, στους βομβαρδισμούς ή ως «παράπλευρες απώλειες» στις επιθέσεις εκτέλεσης συγκεκριμένων ατόμων.Κάποιος όμως πρέπει να σταματήσει αυτόν το φαύλο κύκλο και, καλώς ή κακώς, ο μόνος που μπορεί να το κάνει είναι ο ισχυρότερος και αυτός που ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο, δηλαδή το Ισραήλ. Δυστυχώς, η πορεία της ισραηλινής κυβέρνησης δείχνει ότι δεν αρκείται καν στη βιβλική ρήση «οφθαλμόν αντί οφθαλμού».