Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2006

Μια αναμενόμενη «έκπληξη», που προετοίμασαν Ισραήλ, ΗΠΑ και Φατάχ...

Η πραγματικά σαρωτική νίκη της Χαμάς στις παλαιστινιακές εκλογές δεν θα πρέπει να εκπλήσσει όσους εργάστηκαν μεθοδικά γι' αυτή: το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και τη Φατάχ. Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ δεν αρκέστηκαν στο να προωθήσουν αρχικά το ισλαμικό κίνημα μεταξύ των Παλαιστινίων, πιστεύοντας ότι έτσι θα αποδυναμώσουν το πατριωτικό. Ακόμα και όταν η Χαμάς πάντρεψε τον ισλαμισμό με τον πατριωτισμό, ακολουθώντας την ευρύτερη τάση, που ήθελε τον ισλαμισμό να παίρνει τη θέση του σοσιαλισμού ως όχημα έκφρασης του αραβικού εθνικισμού, τροφοδότησαν την αξιοπιστία της με δύο τρόπους: από τη μία αποδυνάμωναν συνεχώς τις κοσμικές πολιτικές δυνάμης των Παλαιστινίων, πιέζοντάς τες για όλο και περισσότερες παραχωρήσεις χωρίς ουσιαστικά ανταλλάγματα και στραγγαλίζοντας κάθε δυνατότητα πραγματικής άσκησης εξουσίας. Από την άλλη παρείχαν ολοένα μεγαλύτερη νομιμοποίηση στη Χαμάς στα μάτια των απογοητευμένων Παλαιστινίων, καθιστώντας τη συνεχή στόχο των επιθέσεών τους και αναγορεύοντάς την έτσι σύμβολο του απελευθερωτικού αγώνα.Την ίδια ώρα η Φατάχ, που είχε καταστεί συνώνυμο του παλαιστινιακού κρατικού μηχανισμού, τροφοδοτούσε και αυτή τη Χαμάς, όχι τόσο με τη διαχειριστική ανικανότητά της, που σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν και στον στραγγαλισμό από το Ισραήλ, όσο με την καλπάζουσα και προκλητική διαφθορά της.Με την έννοια αυτή η επικράτηση της Χαμάς επαναπροσδιορίζει την εικόνα της Μέσης Ανατολής και τη φέρνει πλησιέστερα στην πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που αφορά τους Παλαιστινίους, τους Ισραηλινούς αλλά και τις ΗΠΑ, μαζί με την ευρύτερη «διεθνή κοινότητα». Είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι η επαφή με την εξουσία και την καθημερινή πραγματικότητα θα οδηγήσει τη Χαμάς σε μετριοπαθέστερες θέσεις. Είναι αδύνατον να προβλεφθεί, όμως, αν η ζύμωσή της αυτή με την παλαιστινιακή κοινωνία θα είναι ευθύγραμμη και ομαλή, παρά τη διάθεση συνδιαλαγής με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που εκφράζει επί του παρόντος.Είναι επίσης αδύνατον να προβλεφθεί το πώς θα χειριστεί τις σχέσεις με το Ισραήλ. Ακόμα όμως και αν υποθέσει κανείς ότι θα είναι διαλλακτικότερη, η μέχρι τώρα εμπειρία της Παλαιστινιακής Αρχής θα την κάνει πολύ πιο σκληρή στις διαπραγματεύσεις της από τη Φατάχ και μάλλον αποκλείει οποιαδήποτε παραχώρηση χωρίς χειροπιαστό αντάλλαγμα εκ μέρους του Ισραήλ.Είναι προφανές ότι στο Ισραήλ έχουν ήδη ξεκινήσει ζυμώσεις. Το αποτέλεσμα θα εκφραστεί στις βουλευτικές εκλογές του Μαρτίου, που θα δείξουν αν η ισραηλινή κοινωνία εκτιμά πως οι όποιες υποχωρήσεις του Αριέλ Σαρόν (αποχώρηση από Γάζα) άνοιξαν περισσότερο την όρεξη των Παλαιστινίων και ενίσχυσαν τη Χαμάς, όπως υποστηρίζει η Δεξιά, ή αν η σκληρή πολιτική αποδυνάμωσε τους μετριοπαθείς και ενίσχυσε τη Χαμάς, όπως υποστηρίζει η Αριστερά.Το ευρύτερο όμως μήνυμα του αποτελέσματος στις παλαιστινιακές εκλογές είναι ήδη ξεκάθαρο: Η δημοκρατία και η ελεύθερη έκφραση της λαϊκής βούλησης δεν ταυτίζεται απαραίτητα με τις επιλογές αυτών που τη χρησιμοποιούν ως πρόσχημα επιβολής των επιθυμιών τους. Και οι απόπειρες χειραγώγησης ολόκληρων κοινωνιών μέσω εκβιαστικών ψευτοδιλημμάτων ή ωμής βίας δεν καταλήγουν απαραίτητα στα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2006

ΗΠΑ σε αναμμένα κάρβουνα για τρομοκράτες στην Ελλάδα

Στο πλαίσιο της ευρύτερης «εγρήγορσης» απέναντι στην τρομοκρατία εντάσσει ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, Τσαρλς Ρις, σκέψεις για ύπαρξη τρομοκρατικών πυρήνων, εν υπνώσει ή όχι, στην Ελλάδα, τονίζοντας ωστόσο την εμπιστοσύνη που έχει η Ουάσιγκτον στις ελληνικές αρχές.«Είναι σημαντικό να βρισκόμαστε σε εγρήγορση» ήταν η απάντηση που έδωσε όταν κατά τη διάρκεια χθεσινής συνέντευξης Τύπου ρωτήθηκε αν εκτιμάται ότι στην Ελλάδα υπάρχουν τρομοκρατικοί πυρήνες οποιασδήποτε μορφής. Σε ερώτηση ειδικά για πυρήνες εν υπνώσει παρατήρησε ότι «προφανώς αποτελεί μέρος της εγρήγορσης» το να λαμβάνεται υπ' όψιν το μη αναμενόμενο. «Η πολιτική μας είναι να ανησυχούμε», είπε χαρακτηριστικά. Πιο σαφής ήταν η απάντησή του όταν ρωτήθηκε αν, κατά την άποψη των ΗΠΑ, στην Ελλάδα βρίσκονται και άτομα εναντίον των οποίων υπάρχουν στοιχεία για τρομοκρατική δραστηριότητα και τα οποία δεν έχουν συλληφθεί. «Οχι, απ' όσο ξέρω» είπε.Παρατήρησε ότι στο παρελθόν «είχαμε κάποιες πληροφορίες, τις οποίες περάσαμε στις ελληνικές αρχές», οι οποίες ανέλαβαν τα περαιτέρω. «Δεν αναμιχθήκαμε άμεσα. Είμαστε σίγουροι ότι οι ελληνικές αρχές κάνουν ό,τι πρέπει για την ασφάλεια» πρόσθεσε.Απαντώντας εμμέσως στις κατηγορίες που διατυπώθηκαν προσφάτως εναντίον του για ανάμιξη στα εσωτερικά της χώρας, δήλωσε «παρατηρητής της ελληνικής πολιτικής» και διαβεβαίωσε ότι δεν συμμετέχει.Σε επισήμανση ότι η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Κοντολίζα Ράις, ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει δεύτερη επίσκεψη στην Τουρκία μέσα σε μερικές μέρες, ο Ρις άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο πραγματοποίησης επίσκεψης και στην Ελλάδα, επισημαίνοντας ότι η επίσκεψη στην Τουρκία «δεν έχει ανακοινωθεί» από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά αναφέρθηκε στον τουρκικό Τύπο.Ο Αμερικανός πρεσβευτής αναφέρθηκε και στο θέμα της κατάργησης της υποχρέωσης χορήγησης βίζας για τους Ελληνες που ταξιδεύουν στις ΗΠΑ. Οπως είπε, το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει παγώσει μετά την 11η Σεπτεμβρίου και η αμερικανική κυβέρνηση βρίσκεται σε διαβουλεύσεις με το Κογκρέσο σχετικά με επανάληψή του. Παρατήρησε ότι ένας από τους όρους για κατάργηση της υποχρέωσης βίζας είναι η καθιέρωση τεχνολογικά εξελιγμένου διαβατηρίου με βιομετρικά στοιχεία, κάτι που η Ελλάδα ήδη εισήγαγε από την αρχή του έτους.

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2006

Ο «χασάπης» της «ρεάλ -πολιτίκ»

Για πολλούς συντηρητικούς συμπατριώτες του Σαρόν, αλλά και για εξίσου ακραίους χριστιανούς τηλε-ευαγγελιστές στις ΗΠΑ, πρόκειται περί θείας δίκης. Ο Θεός τιμώρησε τον άνθρωπο που παρέδωσε ένα τμήμα του βιβλικού Ισραήλ, επιβεβαιώνοντας τις προφητείες σκληροπυρηνικών ραβίνων και εποίκων, όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός εκκένωνε τους εβραϊκούς οικισμούς εποίκων στη Λωρίδα της Γάζας. Για θεία δίκη πρόκειται και κατά την παλαιστινιακή ισλαμική οργάνωση ΧΑΜΑΣ, αλλά και για πολλούς Παλαιστινίους που βλέπουν ότι τιμωρείται όχι μόνο ο «χασάπης της Σάμπρα και Σατίλα», αλλά και ο άνθρωπος που ευθύνεται για τη σκληρή πολιτική των τελευταίων ετών απέναντι στους Παλαιστινίους. Κατά κάποιο τρόπο, η ταύτιση αυτή των δύο άκρων θα μπορούσε να θεωρηθεί ένδειξη επιτυχίας του Σαρόν, ενός εξαιρετικά αμφιλεγόμενου πολιτικού που κατάφερε να εκφράσει και να καταστήσει ορατό ένα στοιχείο που είχε ωριμάσει σταδιακά στους κόλπους της ισραηλινής κοινωνίας, εφαρμόζοντας ένα είδος «ρεάλ-πολιτίκ».Ο Σαρόν ήταν πρωθυπουργός του Ισραήλ και η μονομερής αποχώρηση από τη Λωρίδα της Γάζας είναι φυσικό να αποτελεί τμήμα ευρύτερης στρατηγικής για την καλύτερη εξυπηρέτηση των στόχων του Ισραήλ. Ομως, πριν από μερικά χρόνια, κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο. Οποιαδήποτε ιδέα για αποχώρηση από τμήμα του ευρύτερου Ισραήλ δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή ούτε από την ελάχιστη μειοψηφία των ψηφοφόρων του Λικούντ, δηλαδή της Κεντροδεξιάς, πόσο μάλλον από την ακραία θρησκευτική Δεξιά που στο Ισραήλ είναι ακρότατη σε μεταφυσικό βαθμό.Η τριβή με την πραγματικότητα, δηλαδή με την αποτυχία της ακολουθούμενης πολιτικής, οδήγησε όμως σταδιακά μεγάλο τμήμα της ισραηλινής Κεντροδεξιάς σε πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις που με τη σειρά τους επέτρεψαν τη διαμόρφωση μιας πιο ρεαλιστικής πολιτικής την οποία κατάφερε να εκφράσει ο Σαρόν. Από την άποψη αυτή, οι χαρακτηρισμοί όπως «χασάπης», «γεράκι», η μήνις των Παλαιστινίων εναντίον του και η σκληρή του στάση τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν διευκόλυναν την αποδοχή αυτής της προσέγγισης από μεγαλύτερο τμήμα της ισραηλινής κοινωνίας, καθησυχάζοντάς την.Με την έννοια αυτή και μόνο, η αιφνίδια αποχώρηση του Σαρόν από την πολιτική σκηνή μπορεί να οδηγήσει σε ένα μικρό προσωρινό «παραπάτημα» της ισραηλινής «ρεάλ-πολιτίκ». Διότι η ίδια η πολιτική που εφάρμοσε και η οποία τείνει να διαμορφώσει έναν νέο πολιτικό πόλο - κόμμα στο Ισραήλ, προέρχεται από εσωτερική ζύμωση της ισραηλινής κοινωνίας με καταλύτη την πραγματικότητα.